به نقل از «قدس آنلاین»

شما به تماشای یک فیلم امیدوارکننده دعوت هستید/ «آبی روشن» شاعرانه

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۱۰۸۳۳

به گزارش قدس آنلاین یکی از مولفه هایی که سینمای ایران در سال های اخیر تلاش کرده به میزان قابل توجهی روی آن تمرکز داشته باشد، پرداختن به مضامین اجتماعی و مصایب زندگی انسان امروزی در دنیای معاصر است. نگاهی که در عرصه های بین المللی نیز در شکل توسعه یافته‌تری قرار گرفته و می تواند در عرصه های دانشگاهی، پژوهشی و تولیدی یکی از بزرگترین صنعت های هنری جهان یعنی سینما مورد بررسی قرار گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مسیری که اکنون تبدیل به حقیقتی انکارناپذیر در دستور زبان سینمای ایران شده و هنرمندان فعال این عرصه، چه در قالب فیلم های به اصطلاح آپارتمانی و چه در وجوه دیگر تلاش دارند تا با نظارت و کارشناسی روی نظام جامعه شناسی ایران، آثاری را در حوزه های مختلف مستند، کوتاه و داستانی تولید کنند. شرایطی که گاه با واکنش بسیار تند منتقدان، خبرنگاران و دیگر ذی نفعان سوژه مورد نظر یک فیلم مواجه می شود و گاه آن چنان مورد توجه قرار می گیرد که برای سازندگانش منجر به گشودن پنجره ای جدید در عرصه فعالیت هایشان می شود. فرآیندی به شدت دارای نوسان که در این سال ها موجب تولید و پخش آثار سینمایی متعددی شده که می تواند از جهات بسیاری مورد بررسی قرار گیرند.

طبیعتا در این چارچوب، آوردگاهی چون جشنواره بین المللی فیلم فجر یکی از مهم ترین بسترهای رسانه‌ای برای عرضه آثاری است که قبل از اکران عمومی، یکی از بهترین و موثرترین فیلترها در جهت تماشای «انعکاس» و یا «واکنش» مخاطبان است. رویدادی که می تواند دستاورد مطلوبی برای تیم تولید اعم از فیلمنامه نویس، کارگردان، تهیه کننده، بازیگر و سایر عوامل باشد که بتوانند در یک مسیر ۱۰ روزه ارزیابی کیفی را از آنچه برای نمایش در پرده نقره ای سینما خلق کردند، به دست آورند. تجربه ای که گاه با واکنش های تند و گاهی هم با میزانی از واکنش های مطلوب روبه‌رو می شود و حاضران در سالن اکران فیلم پس از پایان آن با صدای تشویق های بلند و ممتد، رضایت خود را از گروه اجرایی اعلام می کنند.

تجربه ای که حتما اهالی رسانه و منتقدان در سالن نمایش فیلم ها که به اصطلاح آن را «خانه جشنواره» می نامند، با آن آشنا هستند. فرآیندی که قطعا و حتما دست اندرکارانی که در حوزه سینمای اجتماعی فعالیت می کنند با آن آشنایی دارند و می دانند چنین روندی می تواند یکی از مولفه های تضمین موفقیت در گیشه به واسطه حمایت های رسانه ای ناشی از این تشویق باشد. فرآیندی که قطعا زیست در نقطه مقابل آن نیز توسط کارگردانان تجربه شده و می تواند دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرین فراوانی هم باشد.

به هرترتیب در چهل و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، علاوه بر توجه خوب فیلمسازان به سینمای «پرتره» که این بار در قالبی ارزشمند و ستودنی به سراغ پرتره جمعی از فرماندهان شهید دوران دفاع مقدس رفته اند، برخی از آثار سینمایی هم حضور دارند که تلاش دارند در قالب ارایه مضامینی در حوزه سینمای اجتماعی، به مباحث روانشناسانه مرتبط با مفاهیم انسانی نیز بپردازند. فضایی که جای خالی آنها در سینمای ایران همواره حس می شود و می تواند در قالب سبک ها و ساختارهای دراماتیک و حتی شاعرانه مورد نیاز جامعه امروز ایران مورد استفاده قرار گیرد. تجربه ای که سینمای ایران نشان داده می تواند با ارایه آثاری با کیفیت، نبض مخاطبان را نیز در دست بگیرد و آثار مناسبی را پیش روی آن ها قرار دهد.

فیلم سینمایی «آبی روشن» به تهیه کنندگی حسین میری و کارگردانی بابک لطفی خواجه پاشا هم یکی از آثار مرتبط با این دسته سینمایی است که قرار است در بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر شرکت داشته باشد.

فیلمی در قالب دومین تجربه بلند سینمایی خواجه پاشا که چندی پیش با فیلم قابل توجه «در آغوش درخت» در سینمای ایران جای خود را پیدا کرد و قبل از آن نیز با تولید چند سریال در صداوسیمای استان آذربایجان غربی و دستیاری مجید مجیدی در فیلم «محمد(ص)» و آثار دیگر به فعالیت در حوزه سینما و تصویر مشغول بود.

«آبی روشن» با بازی مهران احمدی، مرتضی امینی تبار، مهران غفوریان، سارا حاتمی، روح الله زمانی، علی اکبر اصانلو و کاظم هژیرآزاد دومین حضور پی درپی خواجه پاشا در جشنواره فیلم فجر محسوب می شود و به نظر می آید ساختار متفاوت تری نسبت به فیلم موفق «در آغوش درخت» داشته باشد. فیلمی اجتماعی که رویدادهای محتوایی آن در شهر تبریز می گذرد.

بابک خواجه پاشا کارگردان فیلم سینمایی «آبی روشن»  با اشاره به محتوای این اثر سینمایی بیان کرد: این فیلم تلاش دارد تا لایه های انسانی را کشف کند. لایه هایی که این بار از منظری متفاوت با تلاش برای کشف اخلاقیات انسان امروزی در مواجهه با اتفاقات مختلف، پیش روی مخاطبان قرار می گیرد. فضایی که با در نظر گرفتن یک سوژه متفاوت می خواهد در قالب یک فضای شاعرانه با اتکا به روابط انسانی و پرداخت به برخی جزییات، ذایقه مخاطب سینمای ایران را با اثر متفاوتی روبه رو کند که می تواند حرف های تازه ای برای گفتن داشته باشد.

وی درباره اهداف و تمهیداتی که برخی از کارگردانان و سینماگران برای جلب مخاطب از آن استفاده می کنند، گفت: به اعتقاد من مهم ترین وظیفه یک کارگردان قبل از هر فرآیندی انجام کار درست است زیرا اگر بخواهیم با موج ها حرکت کنیم رسالت خودمان را انجام ندادیم. یک کارگردان دغدغه مند سینما اگر بداند چه درست است و چه چیز غلط و در عین حال متوجه باشد که انسان آشفته امروزی به مولفه هایی برای رسیدن به آرامش احتیاج دارد، می تواند در قالب درست تر و اصولی تری حرکت کند. اصلا هنر برای همین است. اینکه مخاطب را به سمت امید هدایت کنیم. اینکه جهان ما همچنان ارزش زیستن دارد و می توان با امید به سمت آینده حرکت کرد.

این کارگردان سینما در ادامه صحبت های خود تصریح کرد: به طورحتم طی این سال ها فیلم های بسیار ارزشمندی در حوزه سینما تولید شده که انصافا توانسته به درست ترین شکل ممکن معضلات اجتماعی را از قاب سینما به مخاطبان نقل و منعکس کند، شرایطی که در برخی موارد با یک نگاه سیاه و حتی بدون راه چاره در معرض تماشای مخاطب گذاشته شده می شد. در حالی که می توان با ارایه یک الگوی اجتماعی از همین قاب سینما راه چاره ای هنرمندانه ترسیم کرد و به جای بهتری رسید. کما اینکه در هیچ جای دنیا، سینما و هنری که با مردم روبه‌رو است اجازه ندارد، ناامیدی را به میزان اغراق آمیز پخش کند.

خواجه پاشا ادامه داد: بر این باور هستم منِ بابک خواجه پاشا به عنوان یک کارگردان وظیفه دارم تا با پرداختی زیبا و نگاه عمیق انسانی که محوریت آن امید است، برای رفع مشکلات جامعه ام گام بردارم. در این راه تلاش کردم تا در فیلم «آبی روشن» چنین رویکردی هم به لحاظ محتوایی و هم به لحاظ فنی حفظ شود.

وی در پایان صحبت هایش یادآور شد: در این راه قطعا مهم‌ترین داور در تشخیص خوب و بد بودن اثر علاوه بر منتقدان و کارشناسان حوزه سینما، مخاطبان عام سینما هستند که می‌توانند بهترین تشخیص دهندگان باشند. شرایطی که بنده سعی کردم در یک جریان فکری حس امیدوار کننده و شاعرانه ای رابه جامعه مخاطبانم منتقل کنم. مسیری که امیدوارم در آن موفق باشم.

منبع: خبرگزاری مهر

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سینمای ایران جشنواره فیلم فجر حوزه سینما سینمای ایران خواجه پاشا بین المللی آبی روشن فیلم فجر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۱۰۸۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار متفاوت زنان اراکی

روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.

از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.

محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.

بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.

فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آن‌ها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.

به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تا‌کنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آن‌ها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.

ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟